تصاویر تازه‌ای که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر شده است، جزئیات قابل توجه ۱۹ کهکشان مارپیچی را نشان می‌دهد. این کهکشان‌ها نزدیک به کهکشان راه شیری ما واقع شده‌اند و اطلاعات جدیدی را در خصوص شکل‌گیری ستاره‌ها، ساختار و تکامل کهکشانی فراهم می‌کنند.
تصاویر تازه‌ای توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر شده که جزئیات ۱۹ کهکشان مارپیچی نزدیک به کهکشان راه شیری ما را نمایان می‌سازد. این تصاویر سرنخ‌های جدیدی دربارهٔ شکل‌گیری ستاره‌ها و نیز ساختار و تکامل کهکشانی ارائه می‌دهند.
نزدیک‌ترین کهکشان بین ۱۹ کهکشان با نام NGC5068 است که حدود ۱۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. یک سال نوری، مسافتی است که نور در یک سال طی می‌کند و حدوداً برابر با ۹.۵ تریلیون کیلومتر است.
جیمز وب در سال ۲۰۲۱ راه‌اندازی شده و در سال ۲۰۲۲ شروع به جمع‌آوری داده‌ها کرد. این تلسکوپ نه تنها درک جهان اولیه را تغییر داده، بلکه عکس‌های شگفت‌انگیزی از کیهان نیز گرفته است. جیمز وب اصولاً در طیف مادون قرمز به جهان نگاه می‌کند، درحالی که تلسکوپ فضایی هابل که در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد و هنوز هم فعال است، اصولاً در طول موج‌های نوری و فرابنفش مشاهده و بررسی می‌کند.
مشاهدات و تصاویر جدید از دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) و ابزار مادون قرمز میانی (MIRI) به دست آمده‌اند. این تصاویر تقریباً ۱۰۰۰۰۰ خوشه ستاره‌ای و میلیون‌ها یا حتی ممکن است میلیاردها ستاره را نشان می‌دهند.
تقریباً نیمی از کهکشان‌های مارپیچی، دارای ساختار مستقیمی هستند و از مرکز کهکشان که بازوهای مارپیچی به آن وابسته‌اند، به بیرون می‌پیچند.
این تصاویر برای اولین بار به دانشمندان این امکان را می‌دهند که ساختار ابرهای غبار و گاز را که در اثر آن، ستارگان و سیارات در نواحی بالایی کهکشان‌ها (فراتر از ابرماژلانی بزرگ و ابرماژلانی کوچک) شکل می‌گیرند، کشف کنند.
“اریک رزولوفسکی”، ستاره‌شناس دانشگاه آلبرتا، اظهار داشت: با استفاده از تلسکوپ هابل، قادر بودیم نور ستاره‌های کهکشان‌ها را مشاهده کنیم، اما بخشی از این نور توسط غبار کهکشان‌ها مسدود می‌شد. این محدودیت باعث می‌شود که درک از برخی از جنبه‌های عملکرد یک کهکشان به عنوان یک سیستم دشوار شود. با استفاده از دید در مادون قرمز تلسکوپ وب، ما قادر هستیم از طریق این غبار، ستاره‌ها را در پشت و درون غبارهای پوشانده رصد کنیم.
